[jaro_fx]

Camera obscura jest prostym przyrządem optycznym, którego zadaniem jest otrzymanie odbicia rzeczywistego obrazu. Camera obscura była pierwowzorem pierwszych aparatów fotograficznych. Obecnie terminu tego używa się najczęściej do opisywania kamery otworkowej. Jest to spowodowane podobną zasadą działania obydwu przyrządów.
Budowa camera obscura jest dość prosta. Przyrząd ten jest zbudowany z zmatowionego i poczernionego, w celu zniwelowania refleksów, wewnątrz pudła, a także niewielkiego otworu znajdującego się na jednej ze ścian. Zwykle posiada on około 0,5 mm średnicy. Natomiast na przeciwległej ścianie znajduje się zazwyczaj matówka, czyli zmatowiona szyba lub inny materiał ją przypominający.
Obrazy otrzymane przez przyrząd charakteryzują się miękkością światła, łagodnymi kontrastami, nieskończoną głębią ostrości, całkowitym brakiem dystorsji i pastelowo-mydlaną kolorystyką w przypadku obrazów utrwalanych na materiałach barwnych.
W przeszłości camera obscura była często wykorzystywana przez astronomów do badania zjawisk występujących na słońcu, z uwagi na to, iż obraz otrzymany w urządzeniu był znacznie ciemniejszy niż obraz rzeczywisty i pozwalał na bezpieczne obserwacje plam słonecznych, zaćmień i ruch słońca po nieboskłonie. Dzisiaj camera obscura jest wykorzystywana głównie w fotografii artystycznej, gównie za sprawą specyficznych efektów jakie wywołuje.
W teraźniejszych czasach, kiedy postęp techniczny w fotografii prężnie się rozwija, rolę otworu 0,2 – 0,5 mm pełni obiektyw, zaś zaczernionego pudła – korpus aparatu (body), natomiast obraz pojawia się na wyświetlaczu aparatu, nie, jak kiedyś, na np. kalce technicznej, którą dzisiaj zastępuje materiał światłoczuły, a częściej matryca (przetwornik)