[jaro_fx]

CELE OGÓLNE

1. Pobudzenie potrzeby aktywności plastycznej, a w efekcie ogólne usprawnienie grafomotoryki oraz wrażliwości.

2. Stworzenie warunków w których proces uwrażliwiania i poczucia estetyki będzie wzrastał najbardziej efektywnie, co w konsekwencji doprowadzi do wzrostu samooceny i satysfakcji.

3. Doskonalenie synchronizacji „oko-ręka”. Zaszczepienie sumienności oraz konsekwencji ćwiczeń wpływających na jej poprawę.

4. Nabycie podstawowych umiejętności i technik plastycznych w różnych dziedzinach.

5. Kształtowanie postawy dbałości o własnych rozwój, dbania o narzędzia i materiały.


CELE EDUKACYJNE

1. Rozumienie przez podopiecznych powodów i sensu ich starań o rozwój umiejętności plastycznych oraz dobierania środków wyrazu artystycznego

2. Ukształtowanie postawy odpowiedzialności za swój rozwój oraz konsekwencji w działaniu.

3. Rozbudzanie zainteresowania różnymi formami aktywności plastycznej i pracy nad różnymi technikami. Wyposażanie wychowanka w wiedzę i umiejętności umożliwiające mu aktywne uczestnictwo w zajęciach.

4. Wszechstronny rozwój grafomotoryczny. Ogólne usprawnienie percepcji.

5. Identyfikowanie się z wykonanymi dziełami plastycznymi.

Program sekcji plastycznej przeznaczony jest dla wychowanek MOW chcących rozwijać swoją pasję do sztuk plastycznych, jak również przekonać się
która z nich będzie najbardziej odpowiednia dla każdej z nich. Twórczość jest działalnością człowieka przynoszącą rezultaty obiektywnie lub/i subiektywnie nowe i wartościowe, we wszystkich dziedzinach życia, zwłaszcza w nauce, sztuce i kulturze. Z terapeutycznego zaś punktu widzenia daje możliwość redukcji napięć
emocjonalnych poprzez konstruktywną ekspresję. Kreacja plastyczna w porównaniu z działaniami z innych dziedzin sztuki, opartymi na muzyce, literaturze, dramie jest propozycją wymagającą najmniejszej ekspozycji uczestników na odbiór społeczny. Zapewnia to klimat bezpieczeństwa w grupie, co w odniesieniu do ludzi młodych, ponadto przebywających w placówkach opiekuńczo- wychowawczych, ma kluczowe znaczenie – częstym powodem niechęci do uczestnictwa w zajęciach jest obawa przed reakcją ( wyśmianiem ). Samodzielna praca twórcza nad wskazanym tematem ma charakter indywidualny, inspiruje procesy wglądu, jednostka zmaga się z własnymi doświadczeniami życiowymi, co stwarza warunki sprzyjające weryfikacjom poznawczym i emocjonalnym. Wychowankowie powinni być wdrażani do czynnego kontaktu ze sztuką, a więc do działań, których przedmiotem jest sztuka wszelka aktywność wywoływana w trakcie obcowania
za sztuką polega na wyzwalaniu przeżyć wychowanków. Kontakt wychowanków ze sztuką powinien mieć charakter wszechstronny, zarówno pod względem
dziedzin sztuki, z którymi się stykają, jak i rodzajów aktywności wyzwalanej w trakcie obcowania ze sztuką. Sytuacja wychowawcze
składające się na procesie wychowania przez sztukę muszą mieć bliski związek z życiem społecznym i stopniowo wprowadzać w bardziej odległe
problemy życia. Wychowawca powinien troszczyć się o to, aby stuka dostarczała wychowankom wartościowych, humanistycznych treści.
Wyzwalając przeżycia estetyczne wychowanków odwoływać się do tych uczuć, które są im bliskie i do których doznawania są oni już zdolni, a na ich
podłożu wyzwalać uczucia wyższe. Należy w wychowaniu przez sztukę przechodzić od aktywności organizowanej przez wychowawcę do
organizowanej przez wychowanka, wypływającej z jego woli wszelki kontakt ze sztuką powinien dostarczać wychowankom przeżyć dodatnich, a więc
budzić uczucia zadowolenia. Główne założenia programu polegają na obcowaniu wychowanek z jak najbardziej różnorodnymi technikami
plastycznymi w celu uwarunkowaniu ich indywidualnie. Predyspozycje wychowanek bywają różne stąd potrzeba znalezienia jak najbardziej
odpowiednich sposobów wyrazu. Przewidziane zostały zajęcia z dziedzin stricte rysunkowo-malarskich, ale także rzeźbienie, lepienie, linoryt,
poszukiwanie alternatywnych materiałów twórczych, szycie, kolarz etc.